Saf şiir (öz şiir), şiirin anlamdan ziyade yalnızca kendi iç dünyasına, estetik yapısına ve ahenge yönelmesini savunan bir şiir anlayışıdır. Bu akımda şiir; düşünce, aktarma, öğretme, toplumsal mesaj verme gibi amaçlardan uzaklaşır. Şiirin temel amacı güzellik ve sanatsal etki yaratmaktır.
- Saf şiirin temeli Milli Edebiyat Dönemi’nde Ahmet Haşim tarafından atılmıştır.
- ”Sanat, sanat içindir.” anlayışı hakimdir. Yani şiir başka bir amaca hizmet etmez, sadece sanat içindir.
- Dil işçiliği ve müzikalite ön plandadır. Sözcüklerin seçimi, uyak, ritim, ses tekrarları önemlidir. Şiirin adeta bir müzik gibi duyulması amaçlanır.
- İmge ve çağrışım zenginliği vardır. Anlatım kapalı olabilir. Soyut ifadeler, simgeler, imgeler yoğun biçimde kullanılır.
- Duygu ve hayaller ön plandadır. Şair bireysel dünyasını, iç sesini, hislerini yansıtır. Toplumsal konulara genelde yer vermez.
- Biçim kusursuzluğu amaçlanır. Serbest ölçü de kullanılabilir hece ölçüsü de. Önemli olan estetik uyumdur.
- Saf ve arı bir Türkçe kullanılır. Dilde sadelik, incelik, zarafet önemlidir.
- Sembolizm akımından etkilenmiştir.
Türk Edebiyatındaki Temsilcileri:
- Ahmet Haşim
- Yahya Kemal Beyatlı (Parnasizm akımından etkilenmiştir.)
- Necip Fazıl Kısakürek
- Ahmet Hamdi Tanpınar
- Cahit Sıtkı Tarancı
- Ahmet Muhip Dıranas
- Ziya Osman Saba
- Asaf Halet Çelebi
- Behçet Necatigil
- Fazıl Hüsnü Dağlarca
Örnek Şiirler:
